Een kerstboom zonder ballen.
Na mijn wekelijkse zondagochtendloopje komt er uit een geheel onverwachte hoek een appje van Werner met de vraag of ik een stukje wil schrijven. Hij omschrijft mij als een enthousiaste beginner. Uh… Werner… enthousiast ben ik wel maar volgens mij ben ik op 16 december officieel afgezwaaid als beginner, toch?? Maar goed even terug.
Mijn naam is Charlotte en ben in september jl. begonnen bij Running Elst. Een paar jaar geleden heb ik ook eens een poging gewaagd om met lopen te beginnen samen met toen mijn toenmalige nieuwe “loopvriendin” Evy. We hadden elkaar nog nooit persoonlijk ontmoet maar met haar zoetgevooisde Belgische accent zei ze wel na iedere training dat ze hartstikke fier op mij was. Omdat ons contact zo eenzijdig was kon ik geen klaagzang aan haar kwijt en loopadviezen kreeg ik evenmin. Helaas opgegeven dus. Toch bleef het knagen. Ergens heel diep in mij schuilt de wens om eens een halve mrthn te lopen. Je ziet het ik durf het nog niet eens op te schrijven laat staan uit te spreken. Dus opnieuw een poging wagen maar dan onder professionele begeleiding bij Running Elst.
De eerste dinsdagavond in september meldde ik mij getooid in sportieve kledij bij het gezelschap van nog meer enthousiaste beginnende lopers. Onze trainster Mirel wist direct haar kennis, enorme enthousiasme en drive over te brengen. Zij begeleidt iedereen fantastisch ook wanneer je pijntjes of blessures hebt. Dus in dit geval is tweezijdig contact veel fijner en ben ik op mijn beurt “fier” op Mirel. Een nieuwe verslaving ligt op de loer.
De dagen werden korter de avonden langer en donkerder en zo werd mijn uitrusting ook steeds completer. Vele lichtgevende accenten en lampjes werden toegevoegd. Jeetje ik lijk wel een kerstboom met al die lichtjes, maar dan zonder ballen. Maar goed, zichtbaarheid en veiligheid voorop! Vele leuke, leerzame, pittige, koude, natte maar zeer gezellige trainingen volgde. Behalve dat ik allemaal weer nieuwe namen moest gaan onthouden werd ook mijn vocabulaire uitgebreid met een heel scala aan nieuwe loop- technische woorden. Noemen ze dit nu je hoofd leegmaken? Pffff hij werd alleen maar voller. Maar goed, zoals ik al eerder zei. Op 16 december jl. mochten wij (als beginners) ons ‘kunstje’ tonen tijdens de maandelijkse Parkloop. Eerlijk gezegd was ik best wel een beetje nerveus. Kan ik dit wel? Ik sliep zelfs slecht. Stel je niet aan dacht ik, het is nog geen mrthn!
Verrassend was wel dat deze ochtend het park bedekt was met een mooi laagje maagdelijk witte sneeuw. Best wel spannend want hierin had ik nog nooit gelopen.
Maar goed, het was helder en mooi weer met heel veel gezellige lopers. Na afloop konden de verbrandde calorietjes weer rijkelijk aangevuld worden met appelgebak en de koude wangen gingen weer gloeien.
Kortom, het was een prachtige dag een week voor de kerst. Bij deze natuurlijke helderheid hoefden we ons deze keer niet te verkleden als kerstboom maar hadden we wel ballen.
Dit jaar staat in het teken van het 10 jarig jubileum van Running Elst. Super leuk om dan als een van de “jongste” leden deel uit te maken van de jubileumcommissie. Ik ga ervoor!
Nu mag ik deze pen doorgeven. Tja aan wie? Ik ken natuurlijk nog niet zoveel leden en het lijkt mij leuk dat deze pen in een vloeiende schrijfbeweging laverend door de club gaat. Deze pen zou ik dan ook graag door willen geven aan Ed van de Kamp. Waarom? Lopen is voor iedereen, jong en oud en heb ik veel respect voor deze man die na een uurtje op donderdagavond afgebeuld te zijn bij Alex gewoon nog ff een rondje van 10km met zijn maatjes doet. Ik doe het je (nog) niet na Ed!
Succes!!